Profilaktyczne nakładanie różnych powłok ochronnych jest najczęściej stosowanym sposobem przeciwdziałania korozji. Na rynku dostępnych jest całe mnóstwo różnego rodzaj specyfików, spośród których wybór może okazać się niemałym wyzwaniem. Poniżej prezentujemy aspekty, na które warto zwrócić wagę przy wyborze środka ochronnego w przypadku korozji atmosferycznej.
Zacznijmy od teoretycznego spostrzeżenia, że regulacją, która określa standardy farb i lakierów chroniących powierzchnie stalowe przed korozją jest norma ISO 12944. Wybierając produkt warto więc poszukać na etykiecie potwierdzenia, że jest on zgodny z tymi standardami.
Kluczowym z punktu widzenia doboru właściwego produktu jest otoczenie, w którym znajduje się ochraniania powierzchnia. Wspomniana norma ISO klasyfikuje cztery podstawowe środowiska: atmosferę, wodę słodką, wodę morską i słonawą oraz glebę. Dodatkowo, sama kategoria atmosfery dzieli się na sześć podkategorii, które zostały wyłonione w zależności od stopnia zagrożenia korozją. Decydującymi czynnikami w tym podziale są m.in.: wilgoć, temperatura i zanieczyszczenia powietrza oraz narażenia na działanie soli.
Wybierając środek antykorozyjny powinniśmy wziąć pod uwagę rodzaj powierzchni, na którą mamy zamiar go użyć. Co oczywiste, nie wszystkie substancje nadają się do aplikacji na wszystkie materiały. Istotne jest również to, jakiego typu warstwy (lakiery, farby i inne) można nakładać na powłokę antykorozyjną. Ma to fundamentalne znaczenie z punktu widzenia finalnej wizji remontowanego obiektu przygotowanej przez inwestora.
Dokonując zakup warto także zagadnąć sprzedawcę o wydajność danego preparatu. Może mieć to kluczowe znaczenie szczególnie w przypadku zabezpieczenia przed rdzą w skali przemysłowej, wielkopowierzchniowej. Niektórzy producenci deklarują skuteczność swojego produkt już po nałożeniu pierwszej warstwy. Inni otwarcie przyznają, że dopiero po aplikacji większej ilość warstw specyfik będzie działał skutecznie. W tym miejscu nie możemy zapomnieć o sposobach, w jaki dany środek może być nakładany. Metoda aplikacji ma wpływ nie tylko na wygodę i szybkość malowania, ale również na wydajność produktu. Niektóre środki dopuszczają także możliwość ich rozcieńczenia, co może przełożyć się na zwiększenie wydajności.
Jak mawiają Brytyjczycy: last but not least tym wyliczeniu są warunki, w jakich dany produkt może być aplikowany. Szczególnie istotne jest to w przypadku korozji w przemyśle, gdzie niezmienne okoliczności atmosferyczne lub szybkie terminy realizacji zamówienia mogą wymagać działania w konkretnych warunkach. Przed dokonaniem wyboru warto sprawdzić zakres temperatur i inne ograniczenia, w jakich dany środek może być używany.
Na koniec spróbujmy przeanalizować ANVI–CORR pod kątem wyżej wspomnianych kryteriów. ANVI–CORR jest reaktywną farbą podkładową przeznaczoną na powierzchnie stalowe. Jego zasadniczym przeznaczeniem jest ochrona przed korozją konstrukcji stalowych i żeliwnych w środowiskach wiejskich, miejskich i przemysłowych o średnim narażeniu korozyjnym. Produkt można również wykorzystać w gruntowaniu stali, żeliwa, drewna, materiałów drewnopochodnych, aluminium, duraluminium i powierzchni cynkowych. Na przygotowaną z użyciem ANVI–CORR powłokę można nakładać wszystkie rodzaje farb, jak np.: olejne, ftalowe, chlorokauczukowe, poliwinylowe, akrylowe, nitro, masy bitumiczne i masy ognioodporne. Wszystkie te parametry dowodzą uniwersalności preparatu i potwierdzają jego szerokie zastosowanie.
Do nakładania ANVI–CORR można używać pędzla, wałka oraz natrysku pneumatycznego lub hydrodynamicznego. Podkład można aplikować również zanurzeniowo. Producent zaleca nakładanie 1-2 warstw o grubości 90 µm w celu osiągnięcia najlepszego efektu. Przy malowaniu jednopowłokowym jeden litr farby wystarczy na pomalowanie 8-10 m² w zależności od sposobu aplikacji. Dla zwiększenia wydajności, ANVI–CORR można rozcieńczać rozpuszczalnikiem ANVI–WS w proporcjach 95/5.
ANVI–CORR może być nakładany na osuszoną i oczyszczoną powierzchnię w szerokim zakresie tolerancji temperaturowej: -20°C – +40°C.
Źródło: opracowanie własne
